Eesjen Ploeg

Ruimte tussen de regels

Met veel plezier heb ik in 2013/2014 deelgenomen aan de eerste Leerplaats voor Organiseren 3.0, een serie ontmoetingen rond het boek  ‘Tussen de regels’ van Mieke Moor, filosoof en organisatieadviseur.

We verkenden de mogelijkheden om de ruimte tussen de  regels te ontdekken en daarin te verblijven. Probeerden even niets te moeten en te sturen maar te laten gebeuren wat er ontstond.  Behulpzaam hierbij waren inzichten vanuit de filosofie en de kunst die Mieke in haar boek met elkaar verbindt.

Tijdens deze leerplaats maakten wij een kunstwerk gerelateerd aan het thema. Het groene doek op de foto is het resultaat van mijn Tussen de regels proces.  Enerzijds is het gekoppeld aan een persoonlijk proces wat ik heb doorgemaakt waarover ik in mijn eerste blog heb geschreven. Anderzijds was het een uitdaging om ook in het werken met het materiaal de ruimte tussen de regels te zoeken.

Tot nu toe heb ik voornamelijk met naald en draad gewerkt. Breien, haken en vrij borduren. Deze manier van bezig zijn, ambachtelijk, geeft mij rust. Ik heb in die manier van werken te maken met een aantal ‘regels’ die leidend zijn; de techniek van de handelingen, de structuur en de kleur van de stof, de beperkingen van het materiaal.  Daarnaast volgde ik in het creëren zelf een vast patroon, puzzelen met kleuren en vormen alvorens ik de eerste steek durfde te zetten. Gaandeweg durfde ik in mijn handen de creatie te laten ontstaan, maar in de veiligheid van het weten dat ik het altijd nog uit kon halen als ik het niet mooi vond.

Het groene doek is een proces geweest om daarvan los te komen. In de eerste fase was het alleen maar een egaal flauwgroen gespoten doek. Daarna haakte ik stroken in diverse kleuren groen en materiaal. Allemaal nog overzichtelijk. En toen begon wederom het gepuzzel, schikken en herschikken vanuit de behoefte rust te vinden in de chaos in mijzelf. Het wilde maar niet lukken tot iemand tegen mij zei: waarom probeer je juist niet de chaos in jezelf te verbeelden?

Toen ik met mijn kunstwerk ‘ Tussen de regels’ aan de slag ging ontstond de uitdaging. Kan ik direct vanuit mijn gevoel iets maken? Kan ik de regels van het materiaal en mijn eigen regels loslaten? En kan ik iets met een materiaal dat zich minder laat leiden zoals verf?

In het maakproces zijn een aantal cruciale momenten geweest waarop ik bewust de ruimte tussen mijn regels opzocht. De eerste laag verf op het doek: loslaten dat ik het niet meer uit kan halen, hooguit over kan schilderen. De gehaakte stroken: loslaten om eerst te willen ontwerpen en overlaten aan wat het gevoel bij waar ik de stroken vastzet. De tweede laag verf over de stroken: overgeven aan een niet weten hoe de verf zich mengt met stof. En tenslotte: wanneer is het af? Het was klaar toen ik na ging denken en aan details wilde prutsen om het nog ‘ mooier’ te maken. Het groene doek mocht getoond worden.

Lees meer >> | 851 keer bekeken

Ruimte maken voor aandacht

Soms ben ik zo vol ben in mijn hoofd dat het mij moeite kost om te focussen en ruimte te maken voor aandachtig zijn. Dan ga ik aan de wandel in het bos. Ik hou van het bos. Van het struinen tussen de bomen door. Met het hoofd vol claimende gedachten begin ik te lopen. Met elke stap die ik zet vervagen de dwarrelende denkbeelden die mij zo bezig houden, richt ik mijn blik langzaamaan naar buiten en valt mijn oog als vanzelf op details die ik werkelijk waarneem met mijn zintuigen. Ik zie bijzonder gevormde takken, vogelveren, kastanjes, felgekleurde mossen. Ik hoor geritsel in de struiken, het ruisen van de bladeren. Ik voel het zonlicht door de boomkruinen heen. Ik ruik hars en dennennaalden. Deze indrukken slaan zich ergens in mij op en ik kom tot rust.

Lees meer >> | 859 keer bekeken

Nest van vertrouwen

Een paar dagen geleden vond ik onder de carport die binnenkort tegen de vlakte zou gaan, een nest van een huismus. Het nest was verlaten, met nog een niet uitgebroed eitje. Het raakte mij, het nest was zo liefdevol gebouwd. Ik dacht aan een tekst van Stef Bos, ‘een nest van vertrouwen waar je nooit uitvalt’. Het is een prachtig kunstwerk waar ik vol bewondering naar kijk. Het nest is opgebouwd uit diverse materialen en biedt zo een droge en warme plek, beschutting en geborgenheid. De takjes en dennennaalden zorgen voor de structuur. De ruimte daartussen is gevuld met bladeren, gras en mos. Zo wordt het bouwwerk gedicht ter bescherming van invloeden van buitenaf. Aan de binnenkant is het nest bekleed met veren, dons en stof, zacht materiaal voor warmte en comfort. Samen zorgen deze materialen voor de draagkracht van het nest. Een draagkracht die nodig is om vertrouwen te geven voor datgene waarvoor het bedoeld is, een broedplaats en een rustplek voor de jonge mussen en hun ouders.

Lees meer >> | 862 keer bekeken